Het is lente; natuurfotografiehoogseizoen dus en thuis is momenteel voornamelijk de plek waar ik mijn batterijen oplaadt. Mijn 4 mini-panters weten dat niet zo te waarderen en mauwen dan ook steen aan been over het slechte aandacht-beleid.
ALS ik eindelijk weer eens thuis ben, wordt er quality time geëist en voor kater Mythos houdt dit in dat we zijn favoriete ding doen: een rondje door de wijk lopen. Geen fancy gedoe, gewoon één rondje, sámen. Dus laatst liepen we eindelijk weer eens gedrieën ons rondje, totdat:….. ’Stóóóóóp…… BABYEENDJES!!!!!’ Ik keek naar Mythos…..En Mythos keek naar mij: ‘Wáág het en ik bestel vanavond nog een nieuw mens….!’
Braaf het rondje afgemaakt en razendsnel teruggerend. Het waren er 8!
Dag 1: PulletjesParadijs
Wat een heerlijk beeld: onbezorgde pulletjes, glijdend over het water. Feestend met vliegjes in een volkomen vredige wereld, veilig en vol vertrouwen. Heerlijk lentelicht speelde door hun nestveertjes en terwijl ik kijk hoe die paar gram donzen onschuld over het wateroppervlak glijdt, lijkt de wereld een stukje mooier… Een inkijkje in eendjesparadijs.
Dag 2: Eendjes- Eden bedreigd
Met hoopvol hart huppel ik naar Eendjes-Eden…. en schrik! Rechts van me zit een likkebaardende kat. Aan de overkant slikt een reiger nog net iets weg…. En toen waren er nog maar 3! Het paradijs vertoont wat barstjes…
Dag 3 : De ondraaglijke donkerte van het babyeendjesbestaan
De natuur kent een efficiënt trucje, in het Engels zo mooi ‘safety by numbers’ genoemd. Hoe groter de groep, hoe kleiner de kans dat een individu slachtoffer wordt van een ongeluk of aanval. Eenden lijken dit toe te passen door enorme hoeveelheden eendjes te produceren. Klinkt goed hè? Maar feitelijk zit zo’n moedereend gewoon snoekenvoer uit te broeden.
En ja’ ‘dat is de natuur’ …. maar waarom moeten ze die snoekensnackjes dan van die schattige kleine pootjes geven.? En twee vertederend kleine vleugeltjes? En van die prachtige kraaloogjes? En zo’n allerschattigst squeekje…?
Waren het wanstaltige bonkjes geweest, met een intens slecht karakter, dan was het – lullig maar waar- toch net wat makkelijker behapbaar geweest. (Figuurlijk). Maar de natuur heeft schattigheid nu juist ontworpen om te vertederen. Die fluffiness zou ontwapenend moeten werken. (Letterlijk). Jammer dat reiger, kat en snoek dit niet snappen….
Met als gevolg dat er na 3 dagen nog één eenzaam eendje over was. Eén eendje dat in zijn 3-daagse leventje zijn broertjes en zusjes respectievelijk met paniekerig gepiep onder water getrokken moet hebben zien worden of met luid gekrijs het luchtruim in gesleurd.
Van de blijheid die ik voelde was bar weinig over. Ik zag nu slechts nog de ondraaglijke triestheid van het babyeendjes-bestaan. Statistisch gezien was de kans dat dit eenzame eendje zijn laatste uurtjes aan het rondzwemmen was enorm groot. En ik kan me vergissen, maar het eendje leek dit maar al te goed te beseffen…
De frisvrolijke kleuren leken verdwenen. Het zachte gefonkel oogde ineens hard en fel…….alsof achter elk boheh balletje een gevaar schuilging.
Eendjesparadijs was veranderd in eendjesarmageddon…. het was uit met de pulletjespret…
De schrijver bepaalt
Nu ben ik toevallig een enorme sucker voor Happy Ends. Gelukkig is dit MIJN blog, waarin ik bepaal. Hoewel ik de wreedheid van de natuur niet kan bevechten, kan ik wel MIJN wapen inzetten; mijn toetsenbord en zo de geschiedenis naar mijn hand zetten.
Real Life mag een bitch zijn; in mijn schrijfsels en foto’s bepaal IK de afloop.
Vandaag dus het Eendjes-Einde.
En binnenkort een nieuw begin….
www.roeselien.nl 
Wat een verrukkelijke baby-foto’s maar het verhaal is een stuk minder verrukkelijk… keihard die natuur, blij dat ik geen mama-eend ben. Ik moest wel smakelijk lachen bij de gedachte aan jij en Mythos een blokje om… haha wat een geweldige kat moet dat zijn!
Mythos is de Beste inderdaad…<3 Dank voor je leuke reactie en….uiteindelijk kwam het toch nog goed. Soort van dan: https://roeselien.wordpress.com/2017/07/25/122-eendagseendjes-ii-paradise-refound/
Je zou het in miniboekjes moeten uitgeven al die blogjes van jou… Een lach, een traan, je schrijft echt heel goed en sleept me mee in dit drama… Natuurlijk evenwicht, bikkelhard….
Dank voor je mooie compliment…..:D
Ach verdikke toch…je zou ze toch he die kat, reiger, snoek enz..
En natuurlijk ga jij terug om te kijken of die ene…het gered heeft !!
Ik ben inderdaad teruggegaan, maar dat hielp niet echt…. 😦 Om t toch een beetje minder erg te maken heb ik er maar mijn eigen draai aangegeven in het hieropvolgende blogje….
Ik zou jou wel eens willen zien wandelen met Mythos, ik zie dat gelijk een formaatje luipaard voor me 😉 Wat een heerlijke prachtige glinsterende beelden echte Roeselien beelden weer. Helaas is het verhaal erbij niet zo rooskleurig. Ik ben dan ook blij dat jij zelf het einde bepaald 😉
Hahaha, dat wil je echt niet zien hoor, want vaak lopen die andere 3 ook nog mee en dan zijn we een maf clubje denk ik 😀
Ook ik ben blij dat ik t einde kan bepalen….en er alsnog een soort van happy end aan kan breien 😀