Paradise Lost
In maart 2020 liep ik om zes uur ’s ochtends op een tropisch strand. Het was al zeker 25 graden, stralend weer en mijn uitzicht bestond uit de silhouetten van ontelbare fanatiek rondwandelende heremietkreeften, tegen de opkomende zon. Niet veel verderop waren de apen, wasberen, coatis en leguanen ongetwijfeld ook al aan hun dag begonnen en Nils was bijna zover… Het leven was goed. Tenminste, dat namen we aan, want dat ‘slechts een griepje’, dat rondwaarde toen we vertrokken, was niet iets om serieus te nemen, zo was ons verzekerd. En zo volledig afgesloten van de wereld en wifi-vrij was dit paradijsgevoel ook makkelijk vol te houden.
Deze illusie werd -eenmaal terug in de bewoonde wereld – wreed verstoord door een sms-bom op onze telefoons: ‘Ga NU naar huis, nu het nog kán.’ ‘De wereld staat in brand!’. De dreiging was zo serieus dat we dat ook probeerden, maar zelfs tickets van € 6000,- (!) bleken al uitverkocht! De noodtoestand in Costa Rica werd uitgeroepen, we mochten het terrein niet meer af, het luchtruim was wereldwijd aan het sluiten en de doorgaans zo vriendelijke Costa Ricanen liepen met een steeds grotere boog om ons heen.
Alsof twee enorme deuren zich langzaam maar zeker sloten… We zagen de kier in hoog tempo kleiner worden en het lukte nog net om er door heen te springen en veilig in Nederland aan te komen. Al was ‘veilig’ een nogal relatief begrip. Hier begon het pas, dat ‘nieuwe normaal’….
Liever dan lief
Maar 2020 was óók een jaar waarin we gedwongen werden stil te staan. Vooruitkijken bood weinig zicht, achter ons lag een wereld die niet meer bestond. Een mooie gelegenheid dus om dat hier en nu eens te beschouwen: Wat zijn eigenlijk de dingen die je écht mist? Wat is nou écht belangrijk. En ook….hoe gaan wij met de wereld, met dieren, met elkaar om en is dat nu echt de juiste manier of kan dat beter…? Alles wat zo vanzelfsprekend leek, bleek helemaal niet zo voor zich te spreken. En alles dat we zo voor lief namen bleek bij afwezigheid ineens nog veel liever dan we dachten….
Imagine….
Voor mezelf sprekend: Als ik langs de beperkingen kijk, dan is het nog best goed gelukt iets moois van 2020 te maken. Fijn om toch nog mensen te kunnen zien, zij het in een wat andere vorm. Fijn om zoveel moois samen met Nils te mogen delen en blij dat ik zat werk heb. Werk waarbij ik samen met andere mensen mooie dingen mag maken, die (hopelijk) andere mensen ook weer blij maken. En mijn bijdrage zal de wereld niet veranderen, maar stel nou dat iedereen elke dag even bezig zou zijn met hoe je de wereld net iets mooier kan maken…en dat ook zou doen? Stel dat iedereen elke dag net nog iets vriendelijker voor een ander zou zijn? Want het is soms best simpel, de wereld net een beetje meer kleur geven.
Mijn 2020-kleurtjes
Januari: Spreeuwen spektakel
Het jaar opende met het mooiste natuurlijke ‘vuurwerk’ denkbaar; een geheel verzorgde luchtshow, door tienduizenden spreeuwen. Zonder agenda’s en zonder Zoommeetings slagen deze vogeltjes erin tot een choreografie te komen waar wij mensen met maandenlange training niet eens aan zouden kunnen tippen. Spreeuwen dóen dit gewoon even, fascinerend!
Februari: Spreeuwen, the sequel
En omdat ik van zo’n bijzonder fenomeen nooit genoeg krijg en de spreeuwen zelf blijkbaar ook niet, ging het in februari gewoon verder. Sneeuw, ijs en winter lijken iets van voorbije tijden, dus keek ik in plaats van naar dwarrelende sneeuwvlokken in de lucht naar zwermende spreeuwen in de mist. Anders, maar zéker niet minder mooi. En qua geluid wint de spreeuwenzwerm het absoluut van de sneeuw, maar dit terzijde…
Maart: Costa Rica revisited
In 2019 werd ik door Huawei gevraagd naar Costa Rica te gaan om voor hen dieren te fotograferen met de Huawei P30 pro. Een meer dan geslaagde missie, die ik ook nog eens samen met Nils mocht beleven. Beiden waren we erg gecharmeerd van dit land en we wilden graag nog eens terug om in alle rust en zonder opdracht dit stukje paradijs verder te verkennen. En die kans kregen we…nog nét…! 21 maart zetten we, na een heerlijke reis, weer voet op Nederlandse bodem, precies op tijd om aan te schuiven bij de intelligente lockdown.
April: Corona kievitsbloemen
Eenmaal thuis gingen we vrijwillig in quarantaine en ik vond een leuk dicht bij huis corona-projectje: kievitsbloemen. Opvallend hoe mijn stemming doorsijpelde in mijn fotografie: mijn doorgaans mierzoete foto’s in blije kinderkamerkleuren maakten plaats voor– voor mijn doen- zeer duister beeld.
Mei: Vitamine W(elpjes)
Na een periode van lang binnen hangen besloot ik wat vitamine D te gaan opsnuiven met als aangenaam neveneffect vossenwelpjes. Slapende welpjes, spelende welpjes, zogende welpjes, schattige welpjes…. 2020 mag dan een baggerjaar zijn geweest op vele fronten, welpentechnisch was het best te doen.(…)
Juni: Cute Overload
En om de fluffy vachtjes toch wat af te wisselen met geverderde fluffiness, zonder aan schattigheid in te hoeven boeten, heb ik uiteraard ook weer kleine babyeendjes gefotografeerd. Ik ben en blijf een sucker voor lief en onschuldig en al stort de hele wereld in; het liefst maak ik mijn eigen blije, glazuurbrekend zoete wereldje, vol glimmies, fonkels en feestlichtjes! Welk virus, waar?!
Juli; Need for Sweet
Weer welpen. Want hoe zwarter de nieuwsberichten om me heen worden, hoe hoger die grafiek-pieken stijgen, hoe dreigender de naderende golf, hoe roder mijn stad op de RIVM-kaart, hoe groter de noodzaak van een flinke cute overload!
Augustus: Foxy Love – het goede voorbeeld!
Vossen groeien op en al verdwijnt er wat puppyvet en -pret, dit wordt ruimschoots gecompenseerd door dikke doses vossenliefde. Dit jaar leek het wel alsof zij onze 1,5 meter beperkingen in eigen persoon wilden goedmaken. Er werd wat afgeknuffeld in vossenland, broers met elkaar en broers met hun zusje, moeder met kinderen, alsof ze wilden zeggen: ‘Weet je nog? Zo moet dat, knuffelen….!’
September: Chill like a Fox
Dit jaar leverde mij – en ik vermoed- vele anderen ook best wat extra stress op. Al was het alleen maar omdat je ineens echt overal over na moest denken. Een verjaardag vieren, even bij iemand op bezoek, een uitje, iets kopen, Pasen, Kers, Oud en Nieuw….veel kan niet meer en als het al kan, dan in ieder geval niet meer zo lekker spontaan. Af en toe lukte het me wat minder goed alles te relativeren en dan was er maar één remedie: het trucje afkijken bij vossen die van relaxen hun tweede natuur hebben gemaakt en chill like a fox!
Oktober: Hertenbronst
Terugkijkend voelt deze periode nog een beetje als stilte voor de storm. Hoewel we toen al lang die tweede golf konden zagen aankomen, konden we deze nog best een klein beetje stiekem blijven ontkennen. De herwonnen bewegingsvrijheid in de zomer was een heerlijk cadeautje geweest, dat smaakte naar meer en de weerstand tegen weer terug die doos in was best groot. Het was ook tevens de periode vóór Buiten zijn het Antwoord op Alles werd. Ikea dicht? De natuur in! Bioscoop gesloten? Lekker naar buiten! Scholen op slot? Stukkie wandelen! Ineens liepen we met zijn miljoenen in de natuur. Parkeerplaatsen waren om 9 uur ’s ochtends al vol en het concept filewandelen werd uitgevonden. Mijn favoriete natuurgebied was drukker dan de Efteling op hoogtijdagen! En natuurlijk: ik gun iedereen die natuur, maar vooral gun ik heel veel mensen dat de Hornbach, de KFC en Koopgoot hun poorten weer héél snel openen.
November: Méer spreeuwen
Had ik al gezegd dat ik nooit genoeg krijg van natuur en haar kleine en grote wonderen?
12. Klaar met dit jaar
Het wil niet winteren en dus was december een perfecte maand om eens flink wat binnen-werk te verzetten. Het aantal abonnees van Natuurfotografie Magazine is enorm gegroeid en iedereen is enthousiast. En omdat we dit graag zo willen houden steken we hier veel tijd, energie en liefde in. In 2019 zette ik voorzichtig mijn eerste, onzekere stapjes op interviewgebied en in 2020 heb ik maar liefst 15x iemand de hemd van het lijf mogen vragen, whee! Maar vooral is het zo leuk om steeds te mogen inspireren en geïnspireerd te worden en met en voor andere natuurfotografen steeds weer zoveel moois te mogen maken…. Laten we dat blijven doen in het volgend jaar….
En mij leverde het mijn saaiste foto van 2020 op 😛
Voor nu wens ik jullie dat het lukt de beste versie van 2021 te maken. Voor jezelf en voor al het andere! En #blijfgezond
www.roeselien.nl 
Hi Roeselien, leuk om te zien dat ook bij jou nog steeds een eindejaarsblog verschijnt, zelfs bij zo’n ráár jaar. Weer een mooi en goed geschreven verhaal en zoals we van jou gewend zijn prachtige foto’s, werkelijk weer genieten!
Ik wens jou en je dierbaren alle goeds voor een prachtig en gezond 201 met wederom heerlijke fotomomenten!
Groetjes Loes
Ja, dat is toch een beetje de traditie hè…. Ik zou best meer willen bloggen, maar mijn letters besteed ik meestal al aan magazines etc 😉
Dank voor je superleuke reactie en ook voor jou en de jouwen alle goeds gewenst!
Grtz,
Roeselien
Mooi verslag zo! Geniet van het nieuwe jaar!
Dank je, Bob, ga ik doen! 😀
Je geeft ons een topbegin van het nieuwe jaar. Weer prachtige foto’s!
Dankjewel voor je leuke reactie; gewaardeerd!
Hoi Roeselien,
Wat een mooi blog, prachtige foto’s en ook herkenbaar wat je schrijft. Dit jaar was de natuur voor mij nog meer een uitlaatklep dan andere jaren. Helaas kon ik ik een tijdje niet naar mijn favoriete gebied vanwege de OV reisbeperkingen ( al is ontspanning vinden in de AWD voor mij persoonlijk heel noodzakelijk), maar gelukkig loste dit zich toen op. Helaas zit ik nu weer in het zelfde schuitje….. Hopelijk gaat 2021 toch verandering brengen, al zullen we geduld moeten hebben
groetjes Ghita
Hi Ghita,
Herkenbare ‘problemen’ en inderdaad, laten we hopen dat we in 2021 weer wat meer bewegingsvrijheid krijgen!
Grtz,
Roeselien
Hoi Roeselien,
Een mooi blog. Ik denk dat voor veel mensen de natuur afgelopen jaar belangrijker is geweest dan ooit. Hopelijk vertaalt zich dat ook in een betere omgang met die natuur. Ver weg, maar vooral ook dichtbij. Al het goeds gewenst voor 2021 in een goede gezondheid.
Gr. René
Hi René,
Dat denk ik ook en het zou inderdaad mooi zijn als dit resulteerde in wat meer waardering en liefde voor de natuur….
Ook jij het allerbeste gewenst & grtz,
Roeselien
Hoi Roeselien, weer een mooi verhaal. Leuk te lezen wat je allemaal hebt beleeft en hebt ervaren het afgelopen jaar. Al het beste voor 2021. Gr. Alex
Dank je, Alex, voor je leuke reactie en mooie wens en ook jij een heel goed 2021 gewenst!
Grtz,
Roeselien
Hoi Roeselien,
Het was inderdaad spannend om in maart terug te keren naar Nederland. Zo moeilijk als jullie het hadden bleef ons bespaard. Op 14 maart vertrokken wij uit Sri Lanka, met een enorme drukte op het vliegveld van Colombo. Via Dubai kwamen we op 15 maart in Nederland, dat toen gedeeltelijk op slot ging. Wonder boven wonder hadden we tijdens de terugreis geen besmetting opgelopen. In Nederland lukte het prima om ontspanning in de natuur te vinden, al moest je bij voorkeur vroeg op stap om het leuk te blijven vinden. Jou is het ook gelukt, gezien je weer schitterende platen.
Ik wens je alle goeds voor 2021 en hoop dat je wensen uit mogen komen.
Groetjes, Kees
Hi Kees,
Mooi dat (ook) jullie op de valreep nog zo’n mooie reis hebben kunnen maken en ik ben het volledig met je eens dat ook Nederland prachtig kan zijn!
Hartelijke groet,
Roeselien
Yo ! Zoals altijd weer prachtig verwoord en de beelden ook weer helemaal top. De spreeuwen zijn erg aanspreeuwend geworden ! Mooi. Net zoals de Kievitsbloem a la Johnny Cash … Op naar een mooi 2021 en laat in hemelsnaam niet alles weer terug naar het oude gaan 😉 . See you, Hans
Hi Hans,
Dank voor je leuke reactie….woordgrappen wederom gewaardeerd 😉
En.. t mooiste zou natuurlijk zijn dat we t goede van 2020 meenemen…want …er zat zeker wel wat in!
Grtz,
Roeselien
Hoi Roeselien,
Ik ben inmiddels – met grote achterstand – begonnen met de jaaroverzichten te bekijken, maar dat schiet zo niet op, natuurlijk. Ik kan niet even snel door je foto’s scrollen, die verdienen toch wat meer dan de gemiddelde aandacht en ook de begeleidende tekst is de moeite waard om aandachtig te lezen. Gelukkig leest jouw schrijfstijl wel lekker weg.
Goed dat je nog net op tijd terug was uit je tropische zwemparadijs en dat je hier toch nog af en toe los kon gaan met fotografie. Ik heb me hier zo goed mogelijk aan de richtlijnen van het RIVM gehouden en – hoewel zowat iedereen moord en brand schreeuwt over dictatuur en weet ik wat allemaal – zo af en toe mijn momentjes gepakt. Niet bij de ingangen van natuurgebieden blijven hangen, ruim afstand houden. Niet op prime time met de massa mee. Het was dan allemaal prima te doen. Af en toe wat huisarrest in acht nemen had ik ook geen grote moeit mee.
De foto-opbrengsten waren wel duidelijk minder dan andere jaren en ik heb dan ook maar weinig blogs gepubliceerd in 2020. Gaan we dit jaar hopelijk goed maken…Maar goed: nu je foto’s. De spreeuwenwolken springen er voor mij uit. Ik hoop daar ooit ook nog eens van te kunnen genieten (met camera in de aanslag), maar ik ben steeds op het verkeerde moment op de verkeerde plaats. Dat is denk ik gewoon pech hebben, toch?
Met vossenwelpjes is dat iets anders, heb ik dit jaar gemerkt; mits je maar eerst een vossenburcht hebt ontdekt (ik liep niet geheel toevallig een vossenkenner tegen het lijf in de AWD…).Dan een goed plekje zien te bemachtigen tussen de andere belangstellenden en maar afwachten. Heeft me veel fraaie vossenfoto’s opgeleverd. Ik denk zelfs er eentje te herkennen, het koppie, maar niet de omgeving, maar gezien je damhertenfoto’s kan het haast niet missen of jij was ook in de AWD.
Nu op naar het volgende jaaroverzicht en dan moet ik zelf hoognodig aan de slag! Ik wens je nogmaals alle goeds voor 2021 met weer veel mooie fotomomenten. Ikzelf ben helaas wegens mijn gezondheid nog even gedwongen het rustig aan te doen, op een laag pitje, op de spaarbrander zogezegd:(https://yemrev.com/2020/12/07/de-spaarbrander-2/)
Groetjes, Dick