34. Onrust in het Bos

Zoals half fotograferend Nederland ben ik ook even naar de bronstige damherten gaan kijken.
Een prachtig spektakel en een mooie kans om eens een bescheiden inkijkje te hebben in het hertenleven…
Omdat de damherten niet gelokt (eeeh, bijgevoerd) worden is er niet één vaste plaats waar alles gebeurt.
De herten bepalen zelf waar ze zich uit willen leven, waardoor het nog een beetje voelt als een natuurlijk iets.
Op een mooie, vroege herfstochtend kwam ik op een plek terecht in het bos waar een paar mannen druk hun mannelijkheid aan het uiten waren: Eén hert was fanatiek met een bronstkuil bezig en de andere mannen burleden alsof hun leven er van af hing. (wat feitelijk ook zo is)

Tijdens de bronsttijd hebben herten nogal een one-track-mind, dus als je niet al te vreemd doet kun je aardig dicht in de buurt komen zonder te verstoren.
Ik zat rustig op het mos, genietend van het eerste zonnetje, kijkend naar de herten en hun hertending.
Er gebeurde weinig bijzonders, maar het was gewoon….prettig, heel even één met de natuur.
Bovendien kon het gevecht met zoveel hitsige mannen niet lang uitblijven. Slechts een kwestie van geduld.

Maar het liep anders….
Al snel kwam er een (mensen-)mannetje aanlopen.
Zoals gewoonlijk maakte ik even een praatje.
Soms omdat ik een leuke gesprekspartner tref en soms omdat ik nu eenmaal beleefd ben (…)
Na een kort babbeltje zei de persoon dat hij maar weer eens verder ging. “Okee, dá-háág”
Maar in plaats van de daad bij het woord te voegen liep hij direct het bos in en probeerde met z’n snapshotje de neusgaten van de herten te fotograferen.
Binnen vijf minuten had hij alle herten verjaagd en liet mij -te flabbergasted om te reageren- achter in een verlaten arena.

Heel even kwam het bij me op op m’n camera in de dennenbomen te hangen.
Het is helaas niet de eerste keer dat ik mensen tegenkom die werkelijk geen enkel respect voor de natuur hebben en het zal ook niet de laatste keer zijn geweest.

Maar….gelukkig zijn er ook nog genoeg dagen met én leuke mensen én leuke foto’s die ik op momenten als deze maar even extra koester. 😉