119. Dááág 2016, hallóóó 2017

Gelukkig 2017!!!

Ik wens jullie allen een jaar waarin dromen waar worden, waarin je kunt worden, zijn of blijven wie je bent, kunt vertellen wat je te vertellen hebt en kunt geven wat je te geven hebt. En hopelijk resulteert dit dan vanzelf in mooie creaties.

Terugblik op 2016

2016……voor mij een jaar dat zowel op persoonlijk als fotografisch vlak gevuld was met vele  grote en kleine cadeautjes; een spannend jaar, vol mooie verrassingen. Hieronder enkele van mijn mooiste natuur-cadeautjes van 2016.

1. Winterflits – Vos in de rijp

Het jaar trapte zeer veelbelovend af met iets dat toch heel serieus in de verte aan winter deed denken. Soms is het maar goed dat je niet vooruit kan kijken, want met dit klein beetje inleidend winter wit bleek bijna de gehele dosis winter voor 2016 voor West-nederland al opgebruikt. Door razendsnel de ontspanknop in te drukken lukte het nét een winter-vos te vereeuwigen voordat de winter weer weggesmolten was. Typisch gevalletje van  “photo or it didn’t happen”.

Vos in winters decor

2. Het betere ontwaken -Spreeuwenzwermen

De zachte winter bood veel mogelijkheden om eens lekker door archieven te spitten, maar fotografisch was het natuurlijk dramatisch. Des te leuker dat -áls je dan eindelijk weer eens naar buiten stapt- de winterslaap van je afschuddend- verrast wordt met het mooiste luchtballet, opgevoerd door honderdduizenden perfect gesynchroniseerde spreeuwen, resulterend in een adembenemend mooie choreografie tegen een roze ondergaande zon. Ook fijn als je dan -tot je eigen grote verrassing- nog steeds weet hoe je een camera moet bedienen.

Spreeuwenzwerm tijdens zonsondergang

3. Cute overload – Vossenwelpjes

Lekker opgefrist en klaar voor een lang welpenseizoen. De bekende wekenlange zoektocht  en het eindeloos posten bij  burchten die lekker-puh-toch-maar-niet gebruikt gaan worden. Dit  voorjaar was extreem koud en uren stilzitten met windkracht 6, eindeloze regen en 8 graden leverde zowaar wel 5 minuten welp op. Waarmee in ieder geval mijn hart spontaan verwarmde en al het lopen, zoeken, wachten en accuut goed werd gemaakt. Totdat de familie besloot te verhuizen, zonder een verhuisbericht achter te laten, waarna het hele welpen-zoek-procedé weer van voren af aan kon beginnen. Dááág sociaal leven.

Jong nieuwsgierig vossenwelpje

4. Nog meer fluffy – Babysteenuiltjes op hun best

Al dat fluffy nesthaar en die kleine kraaloogjes, die vol onbevangenheid de wereld in kijken…dat smaakt naar meer. Vriend / collegafotograaf Hans verraste me met een uitnodiging bij ‘zijn’ steenuilenfamilie. Dit keer geen weiger-uilen, die niet uit de kast wilden komen. Ook geen camera-shy uilen die alleen hun uilenbillen wilden tonen. Maar heuse babyuiltjes die hun allerbeste uilenwaggeltjes uit de kast haalden. Wat een feestje was dat! Nogmaals hartelijk dank Hans!

Jong steenuiltje

5. Magie – Zeevonk in de nacht

Na deze schattigheidsoverdosis was het tijd voor wat magie. Het kostte flink wat nachtelijke uurtjes op donkere stranden. Uurtjes waarin ook ik me meermaals afvroeg waarom ik fotograaf ben geworden en niet bijvoorbeeld…een gewoon mens, dat lekker om 23.00 uur in bed ligt. Tot de branding ineens haar eigen lichtshow begon en zelfs de babykwalletjes meededen en hun babylampjes aandeden. Toen had ik alle gewone mensen wel heel even uit hun warme bedjes willen lichten om dit wonder der natuur niet te hoeven missen. Slapen kan altijd nog!

Zeevonk in de branding

6. Wonderen van eenvoud – Spinnenweb met zonsopkomst

Bioluminescerende alg, probeer dat maar eens te overtreffen, spektakeltechnisch gezien. Gelukkig hoeft dat niet, omdat het wonderlijke hem niet in de grootte of hoeveelheid zit en zelfs niet eens in zeldzaamheid. De magie ligt gewoon op straat. Of hangt in de struiken, zoals dit prachtig  geweven kunstwerkje. Schoonheid is overal, als je er maar oog voor hebt. En bereid bent te bukken.

Een spin doet gewoon haar ‘werk’ en maakt een web. En hoe vaak lopen we niet voorbij zo’n spinnenproduct zonder dit maar een blik waardig te gunnen..? Tot de zon er op schijnt en je eens goed kijkt en beseft dat deze prachtig vormgegeven regenboog net zo makkelijk de naam ‘Kunst’ zou verdienen….

7. Fairy in a Fantasyworld – Vuurvlindertje

Macro was mijn eerste liefde en of het mijn laatste zal zijn weet ik niet, maar aangezien oude liefde niet roest komt deze passie soms ineens weer boven. Want wat is het lekker om even geen uren met zware rugzak en grote telelens te sjouwen, maar gewoon lekker tussen de insectjes te liggen en me als een Erica in het Klein Insectenboek te verwonderen over prachtige elfjes (ook wel ‘vuurvlinders’ genoemd), die me met hun enorme zwarte ogen vanuit hun wondere wereld aankijken.

Vuurvlinder

8. Dreamscape Deer- Damhert in de mist

In het najaar is mist niet bepaald een bijzonderheid. De koudere nachten zorgen er bijna als vanzelf ervoor dat de ochtenden in nevelen gehuld worden. Maar de ene mist is de andere nog niet. Te dikke mist slokt je onderwerpen op en te dunne mist volstaat niet voor beoogde het magisch mistig effect. Maar soms…..lukt het om precies op het juiste moment op de juiste plek te zijn, als de mist op haar mooist is en er ook nog een hert als volleerd model in dit schitterend decor wil figureren. Magisch mooie ochtend!

Damhert in de mist

9. Steamy Stag – Herten-overpeinzingen

En eigenlijk smaken die herten wel naar meer…. (figuurlijk dan).
Damherten zijn soms maar weinig schuw. En terwijl ik ze bekijk, realiseer ik me dat dit damhert dat nu vol vertrouwen mij en mijn camera accepteert, met hetzelfde vertrouwen een jager met geweer zal toelaten. Een zeer treurige gedachte. En wat kan ik anders dan als fotograaf nogmaals laten zien hoe móói ook deze dieren zijn. Hoe vredig zij deze planeet bevolken, zo anders dan sommigen van onze soort….

Damhert tijdens de hertenbronst met zonsopkomst

10. Happy Tree – Mistig duinlandschap

Maar naast sombere overpeinzingen, waren er ook genoeg momenten van geluk in 2016. Op een schitterende ochtend, vol mist, lukte het me – ondanks al het moois- niet om een focus te vinden. En, zoals meestal het geval is, was dit een moment om eens even rustig om me heen te kijken en alles in me op te nemen. Wat wil ik, wat zoek ik, waar wil ik heen…? En in antwoord op mijn vragen trok de mist langzaam wat op, waardoor mijn aandacht viel op een prachtig klein boompje. Mijn ‘Happy Tree’. Meer was niet nodig, ik wist weer wat ik wilde. Klik.

Happy Tree- boompje in de mist tijdens zonsopkomst

11. Golden Lane – Herfstig beukenlaantje

Herfst is een prachtige melancholische en fotogenieke tijd, maar het vastleggen van dit grillige seizoen is een vak apart. Ben je te vroeg, dan zijn de bladeren nog groen en mis je die geelgouden magie. Ben je echter te laat, dan loop je de kans dat een herfststorm al met je decoratiemateriaal aan de haal is gegaan. Sommige jaren zit het mee, maar in de herfst van 2016 wilde dat lampje maar niet aangaan. De kleuren waren schitterend, maar somberheid was troef en de zonneharpen op mooie mistige ochtenden waren dun gezaaid. Niet getreurd, ook zonder zon verdiende de herfst van 2016 het om vereeuwigd te worden.

Beukenbos in de herfst

12. Eindejaarscadeautje – Egel in herfstmodus

Elke (natuur)fotograaf zal het kunnen beamen: fotografie is verslavend, om niet ze zeggen obsederend. Ze trekt en smeekt en dwingt en alles moet ervoor wijken en een sociaal leven is lastig te combineren met de onchristelijke tijden waarop fotografen het liefst met hun camera op pad gaan. Maar fotografie is niet alles. Soms moet die fotografie pas op de plaats maken voor gewoon een goed gesprek of een wandeling met familie of vrienden. Waarmee niet gezegd is dat de camera dan thuis moet blijven. En áls zich dan een unieke kans voordoet, zoals bijvoorbeeld een egeltje dat zich enthousiast door herfstblaadjes ploegt, dan kun je die camera natuurlijk net zo goed even pakken. En ja, dan moet het gezelschap maar héél even wachten. En nog wat langer. Of even een rondje gaan lopen. Of twee…“Nog éééén fotootje…”

Egel tussen de herfstblaadjes

13. Reflecties – Berijpte bomen langs de waterkant

Zoals gezegd was de winter van 2016 er niet één die als heel geslaagd de boeken in gaat. Maar een paar fijne, onverwachte winter prikjes hebben we zelfs aan de warmte kant van Nederland wel mogen beleven. Op de valreep, nét voordat 2017 zijn intrede deed, verraste 2016 ons nog één keer met enkele schitterend witte, winters knisperende ochtenden. En hoewel ze niet eens allemaal even fotogeniek waren, was het een heel mooi dertiendemaandscadeautje. De krakende witte blaadjes onder je voeten, de gure wind langs je wangen, de pijnlijk koude vingers….dat ‘Oja, ZO was winter!‘-gevoel…..dat alleen al maakte het het buiten zijn waard!

Winter reflecties

En nu…op naar een nieuw jaar. Ik kan niet wachten met het beginnen van het uitpakken van al die nieuwe verse cadeautjes!