Naarmate je langer fotografeert, kom je er steeds meer achter wat wél en wat niet jouw ‘cup of tea’ is. Net als in het echte leven eigenlijk. In het begin probeer je alles, is elk nieuw ding leuk en spannend en kun je er geen genoeg van krijgen. En gaandeweg word je kritischer en begin je meer voorkeuren te ontwikkelen, zodat je sneller en makkelijker iets uitkiest dat bij je past en vermijdt wat dat niet doet.
Om met opruim-goeroe Marie Kondo te spreken: “If it doesn’t spark joy*…weg ermee!”
Fotografie vanuit hutten, auto’s, boten, achter schermpjes, onder doekjes en in groengevlekte pakjes…been there, done that.
Hoewel ik soms heus met weemoed terugdenk aan het enorme gemak waarmee op deze manier dieren van dichtbij uitgebreid geobserveerd en gefotografeerd kunnen worden (iets dat zonder hokjes en doekjes soms echt onmogelijk is), miste ik toch iets…
Dat metalen omhulsel, of die houten behuizing staan letterlijk tussen mij en mijn natuurbeleving in.
Inmiddels weet ik dat de lol van fotograferen hem voor mij in het hele pakketje zit. Als ik ga fotograferen, gaan we met zijn allen; ook oren, neus, tong en lichaam mogen mee.
Ik zie één van mijn fotomaatjes nog over de grond rollen van het lachen, toen ik vroeg of hij dat ook zo lekker vond, de geur van ‘heet duin’. Zelfs hardcore kustbewoners kijken me wazig aan zodra ik erover begin, maar ik vind het een fantastische en verslavende kruidenmix. Een vleugje hars, een snufje zeezout, wat watermunt en een zweempje vos….daar kan geen Chanel tegenop.
Laatst betrapte ik mezelf erop dat ik iemand appte:
“Mijn modellen schitteren door afwezigheid, het licht is om te huilen, maar het ruikt hier zo lekker, dus ik blijf nog een tijdje.”
Nou dát dus.
Mijn oren mogen ook uitgebreid meedoen en zijn soms zelfs nuttig. Al ben ik nog steeds een dork in het herkennen van vogels, die ijsvogel hoor ik wel aankomen, toevallig.
Ook hoor ik dennenbomen knarsen, het geritsel van vechtende libellen of oorwurmen met hun scharen knippen.
Misschien geen briljante sounds en ook niet echt direct nuttig, maar voor mij allemaal auditieve smaakmakertjes die zeker bijdragen aan het fotografiedecor.
Proeven en natuurfotografie zijn niet een al te voor de hand liggende combi, zóu je denken….
Maar als ik denk aan groene glazenmakers loopt het water me al in de mond. Niet dat ik libellen eet (duh), het is meer hun habitat dat me trekt; bramenbosjes, yummie!
Met het maken van mooie platen als excuus, pluk ik daar emmersvol lekkers. Dus zodra ik iets groens zie vliegen, proef ik braam!
En ook de tactiele prikkels dragen voor mij bij aan het fotografeerplezier. (Brandnetels, duindoornstekels, dazen en zonnebrand mogen dit blogje even niet mee doen.)
Soms -als ik echt heel eerlijk ben- verdenk ik mezelf ervan dat ik alleen maar fotografeer om gelegitimeerd in de modder/ het zand te mogen dweilen. Onder ‘soortgenoten’ wordt er niet eens heel raar naar me gekeken, het is me vergeven, als een wat overenthousiaste fotograaf. Pas als ik als een soort kleipoppetje een netgepakte forenzencoupé instap en ik wat onbemodderde wenkbrauwen zie rijzen, realiseer ik me dat dat in de blubber spelen blijkbaar toch aan een bepaalde leeftijd gebonden is.
Maar meestal geniet ik simpelweg van het kriebelende gras onder mijn kin, de wind door mijn haren en het warme zachte zand. En ’s avonds heb ik nog wat napret, als ik nog duizenden zandkorreltjes tussen de knopjes van mijn camera uit zit te pulken.
Maar het aller- allerbeste is natuurlijk: water! Water kun je zien, proeven, ruiken, voelen én horen.
Of het nu het kalmpjes deinen van een bootje op de golfjes is (lees: zeearenden fotograferen), of in een waadpak in een vennetje chillen (lees: heikikkers fotograferen), of door het natte gras tijgeren (lees: kievitsbloemen fotograferen) of in bikini door een zachtstromend riviertje waden (lees: weidebeekjuffers fotograferen), water is altijd goed.
Want dat was toch zeker één van mijn prettigste fotografiemomenten; op vakantie, in de rivier in Frankrijk juffers jagen. Terwijl de rest van het gezelschap respectievelijk aan het lezen, slapen, dobberen of dammen bouwen was, waadde ik tot mijn nek in de rivier, die vanwege de warmte heerlijk op temperatuur was. Mijn camera net ietsje boven waterniveau en tientallen weidebeekjuffers om me heen, die mij blijkbaar als een soort vriendelijke Loch Ness zagen en prachtig meewerkten.
DIE beleving, dat wilde ik wéér!
Afgelopen jaar lukte dat. Terwijl buiten de mussen dood van het dak vielen, lag ik in een heerlijk verkoelende rivier…. Een goede bodem onder je voeten, het geluid van zacht kabbelend water in je oren, de geur van zomer in je neus en talloze oogsnoepjes in de vorm van prachtig mooie metallic vliegbeestjes. Dit sparkte zéker joy!
Het enige dat dit nog kan overtreffen is misschien in een rivier liggen, met de geur van heet duin, het geluid van een bosuil op de achtergrond en een vos die door de zoeker naar me toe zwemt.
Maar hee, je moet wat te dromen over houden he?! 😉
* Marie Kondo’s manier van organiseren wordt wel de KonMari methode genoemd, waarbij je al je bezit verzamelt en alleen de dingen behoudt die je een vonkje vreugde geven, (spark joy, tokimeku in het Japans, betekent letterlijk fladderen), om deze vervolgens dan een plekje te geven.
www.roeselien.nl 
Mooi Roes….je blog, je fotos, prachtig
Het was weer genieten Roeselien!!
Mooie foto’s weer Roeselien, maar een “zweempje vos….daar kan geen Chanel tegenop.” dat is wel een heel goedkoop doordringend luchtje 😉
HAhaha, ik had t niet over de vossengeur waarmee mijn tas af en toe besprenkeld wordt, Peter 😀
Geweldig 🙂
lief je hebt jezelf overtroffen in beeld… en woord, ik draaide er de muziek bij v Claudia de Brey toen ik je foto’s bekeek….titel samen zijn,, hopelijk weer tot gauw eens..xoxox
Heerlijke zonnige zomerse foto’s Roeselien, super!
Prachtige foto’s van de weidebeekjuffies. Ik moest wel lachen om je verhaal, de blikken in de forenzen coupe….herken ik als ik in mijn sjofele AWD-outfitje in de trein stap.
Mooi geschreven weer.
groetjes Ghita
Ja, als trein- en duincollega moet je dat vast herkennen idd 😀
Tnx!
Inspirerend en op sommige punten herkenbaar verhaal 🙂
Nu maak je me wel nieuwsgierig, Mike…..vertel, op welke punten..? 😀
In een woord prachtig! En wat leuk om te lezen!
Wat een verhaal!! En dan de combi met die prachtige foto’s! Ik smul ervan. Eigenlijk maakt het mij een tikkie jaloers. Het is prachtig!!
ja prachtig, mooi verhaal en ik weet wel wat je bedoeld. afgelopen week ook de juffers proberen te fotograferen alleen zitten ze hier niet op het water, althans nog niet gezien.
Van de week nog maar een keer kijken.
Wat een leuk verhaal Roeselien. Natuurbeleving zoals jij hierboven beschrijft is toch wel de leukste manier vind ik! De serie van Weidebeekjuffers is prachtig.
Die ervaring in de rivier in Frankrijk en de prachtige foto’s die het opleverde, zijn jaloersmakend! Maar de rest van je ervaringen van de ultieme fotografie-ervaring is zo herkenbaar. Hoe heerlijk om alle zintuigen op scherp te hebben als je met de camera de natuur in trekt. En zelfs de ‘mindere momenten’ dragen, in ieder geval met terugwerkende kracht achteraf, enorm bij aan de algehele feestvreugde. Ik denk dan bijvoorbeeld aan die keer dat ik (groot insectenliefhebber) per ongeluk een groene stinkwants uit het bos mee naar huis nam… in mijn decolleté. In de auto terug naar huis deed meneer Wants zijn naam eer aan; niet te geloven wat zo’n klein ding aan stank kan produceren!
Dank voor weer een smakelijk verhaal en schitterende foto’s!
Prachtige foto’s weer een een erg leuk verhaal. Herkenbaar ook. Weer erg leuk om te lezen en het zo voor me te zien. 🙂
Dat is nog eens een opmerkelijke manier om natuurbeleving te beschrijven. Het zet mij wel aan het denken. De manier waarop je de weidebeekjuffers hebt benaderd is verfrissend, in meerdere opzichten, Het heeft je schitterende platen opgeleverd, die horen bij de mooiste die ik dit jaar gezien heb.
Groetjes, Kees
Dank voor je verhaal en prachtige foto’s. Wauw! Heeeel herkenbaar, vooral het keerpunt (waar ik nu ben beland). Je passie vinden en dan volgen. Het duurt ff, voordat het zaadje valt maar als op het vaste grond valt is er geen houden meer aan.
Wat een heerlijke blog weer, en zo herkenbaar, dat ik mezelf weer zie liggen in de duinen vlakbij het verborgen water erachter waar geen mens of hond komt. De geur en de geluiden, ik hoor ze nu, wat een genot om fotograaf te mogen zijn. Je foto’s zijn als altijd prachtig.
Weer leuk om te lezen en prachtige foto’s!
De geur van het duin en een zweempje vos.
Dat dus 🙂
Geweldig mooi fotowerk Roeselien, maar dat ben ik van jou natuurlijk gewend 😉
Wat moet dat heerlijk zijn, met ál je zintuigen én camera daar in dat riviertje, ja, dan wil je nóóit meer in een hutje!
Je verhaal is ook weer top, dikke complimenten.
Groetjes Loes
Mooi hoe je je beleving tijdens het fotograferen onder woorden brengt. En dat gelardeerd met fraai fotowerk. Dank voor dit genietmoment.
Gr. René
Een prachtig verhaal met veel stof tot nadenken. Ik ben nog niet zo lang bezig als jij en zit duidelijk nog in een ander stadium. Als de modellen er niet zijn en/of het licht is vreselijk dan word ik lichtelijk chagrijnig en kom vaak met hoofdpijn thuis uit de AWD. ik wil ook nog zoveel, teveel misschien. Dan maar af en toe een hutje: dan heb je tenminste modellen, maar echt naturlijk? Het is toch een beetje hetzelfde als de tamme vossen voeren….
Dank voor deze wijze lessen en natuurlijk ook voor de prachtige plaatjes van de weidebeekjuffers (wil ik ook nog!!). Hier had je zeker niet te klagen over modellen en al helemaal niet over het licht!
Groeten, Dick
Heerlijk verhaal, herkenbaar op veel punten. De geur van watermunt, ik loop altijd even terug. Of het blauw van de moerasvergeetmijnietjes. Ook iets om blij van te worden. Prachtige foto’s, lekker laag standpunt, ik snap nu hoe je dat voor elkaar kreeg 😉
Groetjes, Gonnie
Je kan het weer mooi vertellen . Pracht de bloemlezing van het hele geuren palet ,ik mis alleen nog de geur van koeienvlaaien in onze polders. Je foto’s zijn weer van grote schoonheid . Zo dicht op het water levert wel hele bijzondere beelden op . Prachtig de variaties in kleuren in de achtergrond. Echt super gedaan.
gr frans
Hoi Roeselien,
Wat een waanzinnige foto’s!! Zo ontzettend mooi.
Foto 5 en 6 van die juffer op die knop van die gele plomp zijn echt te gek. Zo mooi ook met die kleuren en die grappige pose. Klasse Roeselien!!
Groetjes, Marco
Roeselien ik ben duidelijk verzot op jouw foto’s en steeds boiende verhalen —> “J’aime ton style”.
Met dank alsmaar voor deze reeks fotogenieke waterjuffers van jou.
Beste groeten vanwege een “oude” fan en vriend,
Martine uit België.