103. Mr. Pink: de Roze Sprinkhaan

Een tijdje terug vond één van mijn fotomaatjes (Tnx, Mark!) een roze sprinkhaan en stuurde mij een foto.
Toegegeven: op deze bijzondere vondst was ik best een tíkje jaloers.
Het is tenslotte zo’n beetje the closest thing to een roze olifantje, hoe bijzonder is dat!

Tegelijkertijd wist ik: dit is ZO’N zeldzaam verschijnsel, dat ernaar zoeken zinloos is.
De kans op de loterij winnen is groter.
En dus besloten we tóch even een korte Roze-Sprinkhaan-Missie te doen.
Honderden groenbruine broertjes sprongen om mijn voeten en al lopend realiseerde ik me weer hoe kansloos deze missie was…one in a million…
Tot…ik ineens…..iets rozigs zag!
Hoogstens één cm groot, maar het was er één.
Ik had óók een ROZE SPRINKHAAN gevonden!

Een Roze Sprinkhaan: the closest thing to een roze olifantje

Echt coöperatief was hij niet en ondanks zijn opvallende kleur was hij binnen no time weer ontsnapt, maar wat was dat gaaf!

Heel veel is er niet bekend over roze sprinkhanen, behalve dat deze kleurafwijking  waarschijnlijk ontstaat door enerzijds de afwezigheid van zwart pigment (eumelanin) en anderzijds een extreme productie van het rode pigment (phaeomelanin).

Dit verschijnsel heet erythrisme en wordt gedefinieerd als een ongebruikelijke roodachtige  verkleuring van vacht, haar, huid, veren of eierschalen
Vermoed wordt dat ook de combinatie rood haar en sproeten bij mensen een vorm van erythrisme is.
Bij albinisme ontbreekt er het pigment melanine waardoor de huid gedeeltelijk of geheel wit is en de ogen rood.
Bij leucisme zijn alle pigmenten verminderd.
Dieren met deze afwijking hebben een witte vacht, huid, veren of schubben, maar een normale oogkleur.
Melanisme is het tegenovergestelde van albinisme, waarbij een individu binnen een groep zwart is.

Erythrisme : een ongebruikelijke roodachtige verkleuring van vacht, haar, huid, veren of eierschalen

Er zijn theorieën die beweren dat het gen voor de roze kleur bij sprinkhanen dominant zou zijn, maar dat dieren simpelweg het stadium van volwassenheid niet bereiken door de kwetsbaarheid die de kleur met zich meebrengt.
In een overwegend groene omgeving is roze zijn uiteraard geen voordeel.
Ze vallen te veel op voor vijanden, waardoor dieren met deze kleur zeldzaam blijven.

It’s Not Easy Being Pink

Een andere theorie gaat er vanuit dat het roze gen juist recessief is.
Er zijn dus twee ouders nodig met een latent roze gen om één roze babysprinkhaan te maken, hetgeen deze variant zeldzamer maakt.

Het is natuurlijk denkbaar dat de kleur roze wél een voordeel op zou leveren, bijvoorbeeld in een omgeving waar veel roze bloemen, of planten met roodachtige stengels voorkomen.
In dat geval zou de roze sprinkhaan een voordeel hebben ten opzichte van zijn groene broertjes en theoretisch gezien zou er zo een geheel roze populatie kunnen ontstaan.
Iets dergelijks gebeurde rond 1960 in Engeland: Een normaliter witgekleurd motje (peper-en-zoutvlinder (Biston betularia)) bleek in sommige steden enkel als zwarte variant voor te komen.
In gebieden waar steenkolen werden verwerkt waren de bomen door de zwarte roetgassen zwart gekleurd, waardoor de zwarte variant een enorm voordeel had t.o.v. de witte versie.
Zo kon het gebeuren dat een hele populatie zwart (melanistisch) werd.

Wat zou het leuk zijn als iets dergelijks gebeurde met deze sprinkhaan populatie.
Massaal rondhoppende roze wezentjes.
En zo blij als je dan zou zijn met die ene zeldzame groene!

PS. Een bekend verschijnsel is dat als je iets eenmaal gevonden hebt, je het ineens overal ziet.
Waarschijnlijk omdat je je er meer van bewust bent en er oog voor hebt gekregen.
En nu ik er op ben gaan letten blijkt mijn omgeving véél rozeachtiger dan ik ooit vermoed had!

Roze Konijn

Roze Steenuil

Roze Boomkikker

Roze Kitten

Roze Vos