Sinds ik fotografeer is de wereld een stuk overzichtelijker geworden.
Recentelijk ben ik erachter gekomen dat je de wereldbevolking globaal in 4 groepjes kunt onderverdelen:
1. Fotografen
Altijd en eeuwig op jacht naar Dé Plaat.
Die nooit gemaakt wordt, want zodra hij gemaakt is, is het Dé Plaat niet meer.
Hoe perfect de foto ook is, het kan ALTIJD scherper, het licht kan ALTIJD mooier en zelfs al vereeuwigen ze dat Once-in-a-Lifetime-moment, dan nog is het “Jammer van dat takje“.
Een soort Rupsjes-Nooit-Genoeg dus.
2. Vogelaars / twitchers
Vogelaars daarentegen staan een stuk lichtvoetiger in het leven.
Trillend van opwinding rijden ze naar de andere kant van het land, omdat daar mógelijk een zeldzaam vogeltje gespot is…
Ze hebben het al een stuk makkelijker dan fotografen, want het licht hoeft niet mooi te zijn.
Takjes boeien ook niet en het model hoeft niet eens in de buurt te zitten.
Het gaat erom de vogel te zíen, de eer en eventueel de plaats op de Lijst der Lijsten
Maar….als het lukt dat bijzondere diertje te spotten, dan pinken ze een vreugdetraantje weg en verkeren nog weken in extase met deze vondst.
Een snel tevreden volkje, lijkt mij.
3. Bloggers hebben het nóg beter: zij hoeven geen bijzondere soorten te scoren (het mág wel) en echt goede foto’s zijn ook geen vereiste (al mag dat ook wel).
Mooie foto’s maken is eerder een excuus om lekker buiten te spelen, dan een doel op zich.
Bloggers kiezen een leuk gebied uit, hebben daar een heerlijke dag en onder het babbelen & smikkelen door klikken ze vrolijk om zich heen.
Aan het eind van de dag is hun beleving bewaard in de vorm van plaatjes.
En aangezien een overbelicht leuk moment nog altijd een leuk moment is, kan het eigenlijk nooit mis gaan.
Bloggers rule!
4. En dan rest er natuurlijk nog het groepje ‘Gewone mensen’
Gewone mensen hoeven niet op bijzondere vogeltjes te jagen, of een plaats te scoren op een birderslijst.
Ze zijn niet geobsedeerd bezig met vogeltrek, gouden of blauwe uurtjes of rode lijsten.
En dus houden ze heel veel tijd over om eh…TV te kijken.. , te eten….of juist aan de lijn te doen, te relaxen en op visite te gaan.
Als ik mezelf zou moeten typeren dan denk ik dat ik een combinatie van deze vier ben.
Soms ben ik blogger (3) (zoals nu), soms fotograaf (1), soms word ik héél even vogelaar (2) en de resterende tijd probeer ik toch ook nog een beetje gewoon mens (4) te zijn.
Laatst verkeerde ik toevallig in een situatie waarin ik tussen al deze opties heen en weer werd geslingerd.
Ik was wat thuis aan het werk (4), toen een collega fotograaf (1) vroeg of ik zin had om mee de polder in te gaan, op zoek naar de zeldzame zeearend, die daar gesignaleerd was. (2)
Ik had wel zin om even een frisse neus te halen, dus ik ging mee.(4)
Eenmaal op de plek aangekomen schtterde de zeearend door afwezigheid, maar deze teleurstelling werd meer dan goed gemaakt door…een vrolijk rennend egeltje.
Zomaar midden op de dag!
Razendsnel ben ik achter de egel aangefietst (1,3), slaagde erin ‘m in te halen, maakte snel een snoekduik en kon net een paar foto’s maken toen ik twee hysterisch zwaaiende mensen zag staan.
“Roes. kóm, snél……we hebben de zeearend gevonden…!!!” (2)
Tsja…..dilemma…(1,2,3,4…?)
En dit keer won een combi Gewone Mens/ Birder: Deels uit beleefdheid, deels uit nieuwsgierigheid wilde ik die vliegende deur toch wel even zien. (2,4)
En daar zat ie dan, die prachtige vogel vééls te ver weg…
Maar naast de twee juichende fotograaf-twitchers-,kinderlijk blij met hun vogeltje (1,2), kon ik het niet over mijn hart verkrijgen om weg te lopen en liet ik mijn egeltje voor wat het was..
Diep in mijn hart had ik de enorm zeldzame zeerarend in de verte met liefde verruild, voor dat heel gewone egeltje dat ik van zo dichtbij kon bewonderen…
Want uiteindelijk gaat het toch om wat jóu fascineert, shockeert, ontroert of gewoon…ráákt (4)…..en hoe jij (dat aan) de wereld wilt (laten) zien (1,2,3,4)



Een mooie analyse Roeselien. Het gaat om het genieten, op welke manier dan ook. Zeearend en egel zijn onvergelijkbare grootheden. Beiden prachtig op het juiste moment. Een stille ontmoeting met een egel is voor mij een mooier moment dan het zien van een zeearend temidden van tientallen vogelaars. Gelukkig zijn we allemaal anders (en toch ook weer niet).
Groetjes!
Rien
Leuk dat je hier even een bezoekje kwam brengen, Rien en dank voor je leuke reactie!
Groet,
Roeselien
Een heerlijke beschrijving Roeselien. Ik smul altijd weer van je mooie platen en prachtige verhalen 🙂 Super! Hartelijks uit de polder!
Hi Willem,
Leuk te lezen dat je nog zo af en toe komt buurten en bedankt voor je compliment: zeer gewaardeerd. 😀
Groetjes,
Roeselien
Uiteindelijk zijn we allemaal toch maar gewoon een mens 😉 Maar je beschrijvingen zijn wel raak.
Ook raak is die zee-arend in de vlucht met ook nog eens een visje, en daar moet je stiekem toch wel blij mee zijn.
Het egeltje, ja, die is ook raak natuurlijk, mooi licht, en als ik dan moet kiezen tussen de zee-arend en het egeltje, fotografisch gezien, ja, dan ga ik voor het egeltje.
Ben ik nu 1, 2, 3 of 4? Eh.. nee. gewoon een mens 😉
Groetjes Loes
Gelukkig maar, dat jij ook gewoon een mens bent, dat vermoeden had ik al 😉
Die zeearend is overigens in Polen gemaakt hoor….anders was ik toch net wel ietsje enthousiaster geweest.
Dank voor je reactie & groetjes,
Roeselien
Wederom een echt Roeselien verhaal en dito analyse. Altijd een genot om te lezen.
Groet,
Cees
Dank je, Cees…!
Groetjes,
Roeselien
Geweldig en herkenbaar!
Hi Trui,
Leuk je hier op mijn blog te treffen en dank voor je leuke comment!
Grtz,
Roeselien
Heerlijk Roes, zou mooi passen in een fotoblad..
Groetjes Greet
Je blijft met goede ideeën komen, Greet 😉
Je mag m’n email aan de redactie van dat blad geven…..:D
Groetjes,
Roeselien
Wat een heerlijke beschrijvingen. Ik kan me wel in alle 4 vinden, ….vandaag was ik als vogelaar op zoek naar een Hop, maar vorige week was ik vooral blogger en mens, oh ja soms fotografeer ik ook nog wat….
En jouw foto’s, de zeearend die langs komt vliegen is super, maar dat egeltje, dat vind ik toch wel heel er lief, ik denk dat ik nog even bij het egeltje zou blijven, in de hoop dat de deur nog even zou blijven zitten. Haha, soms is 1 en 2 ook een gevalletje keuzes maken.
groetjes Ghita
Tsja…keuzes…dat blijft lastig…als fotograaf..als mens 😉
Maar waarschijnlijk heb je voor vandaag een goede keuze gemaakt…ik hoop dat t gelukt is en ben benieuwd naar je verhaal + foto’s!
Groetjes,
Roeselien
Haha leuk stukje zo maar ik moet wel zeggen dat ik voor de egel was gegaan.
Jah, jij bent ook niet zo’n hardcore vogelaar volgens mij 😉
Nee vier poten is altijd beter als twee 😉
Die laatste foto van dat rennende egeltje. Geweldig !
Dank je.
Mooi verhaal en dito foto’s. Ik (1,3 en 4) ga als ik moet kiezen dan toch voor het egeltje.
Gr. René
Roeselien je heb weer mooi verwoord, al is het het belangrijkste dat je plezier in heb wat je doet . Gewoon mens zijn die leuk bezig is en een hobby heeft . De laatste weken veel een en tweetjes gezien hier bij mij in de straat . Ze probeerde de visarend te volgen en vast te leggen . Geweldig om te zien hoe sommige mensen ( volledig gecamoufleerd ) hun hobby beleven. Je egel ziet er geweldig uit . De zeearand was dat in de oderdelta ( polen ) ?
gr Frans
Verhelderend verhaal 😉
Nou, ik heb weer zitten smullen van je verhaal, hoor Roeselien. Ik begeef me natuurlijk op glad ijs als ik zeg dat ik voor het egeltje ga. Spectaculair vind ik leuk en mooi, maar ik ga er zelf niet achteraan. Heb nog heel veel andere dingen te doen, maar hou wel van mooi fotowerk. Groetjes, Joke
Heb weer genoten van je vertelsel in geuren en kleuren. Hoe krijg je het toch verwoord 🙂
Het belangrijkste blijft “een leuke dag te hebben”
Wens je nog vele “leuke dagen” en zie uit naar je volgende blog.
Je hebt het weer mooi verwoord Roeselien. Ook mooie foto’s van de zeearend en de egel, maar doe mij het egeltje maar. In welke ‘bui’ ik ook ben (1, 3 of 4), ik ga graag door mijn knieën voor zoiets moois.
Hoi Roeselien,
Vind het de hoogste tijd worden om eens te reageren. Ik ben een poosje geleden op de blog gestuit en heb sindsdien al heel wat berichten gelezen en bekeken. Zit daarbij soms hardop te lachen. Wat kán jij goed met pen en camera overweg! Ook weer dit stukje over 4 type mensen: raak! En het egeltje: top!
Je snapt dat ik je vanaf nu ga volgen.
Hartelijke groet,
Corrie
Hi Roeselien,
Erg mooi blog en zeer herkenbaar maar…
Ik denk dat er nog een categorie is. Een combinatie van 1 en 3. De fotograferende blogger. Ik ben zeker in eerste instantie een fotograaf maar ben er achter gekomen dat met bloggen een breder publiek is te bereiken. Door het blog kun je meer inhoud geven aan de foto en aan aan een combinatie serie van foto’s.
Iedereen kent dat wel. Je kijkt naar een foto op facebook en hebt er een idee of gevoel bij. Vervolgens lees je onder welke omstandigheden de foto genomen is en hoe lang iemand er voor onder een camouflage kleed heeft gelegen en stijgt je gevoel bij de foto.
Als fotograaf herken ik dat zeker en krijgt de foto bij mij een meerwaarde.
Met een blog kun je dit los laten op een hele serie foto’s of de combinatie van foto’s van verschillende onderwerpen in een bepaald gebied. Een foto alleen is net als kunst iets abstract en vraagt veel meer van de kijker, naast beoordeling van gebruikte techniek, ook meer inlevingsvermogen.
Voorwaarde is bij mij wel de kwaliteit van de foto’s die dan individueel allemaal in orde moeten zijn. 🙂
Sinds het plaatsen van mijn blogs is de hoeveelheid bezoekers en met name de vaste hoeveelheid terug kerende bezoekers een veelvoud van voorheen.
Noem het de categorie fotobloggers of zo.
Groet, Henk Schuurman