Hoewel ik in polderomgeving woon, tussen ontelbare slootjes en eindeloze groene lappen, grijp ik het kleinste excuus aan om richting de zee te gaan.
Velduilen op de eilanden, vossen in de duinen, harkwespen op zandvlaktes of drieteenstrandlopertjes in de branding….alles voor een ritje terug naar de kust.
Dit keer waren het de Strandbeesten van ‘kinetic sculptor’ Theo Jansen die mij naar het Scheveningse strand lokten.
Op een schitterende zomerdag liet Theo zijn wereldberoemde Strandbeesten los en wij mochten hier getuige van zijn.
Dat liet ik me geen twee keer zeggen, want zeldzame beesten op het strand: zo’n kans laat je als natuurfotograaf natuurlijk niet lopen!
Het strandbeest is -anders dan de dieren zoals wij kennen- niet opgebouwd uit eiwitten, maar uit Pvc-buizen en tie ribs.
Door ingenieuze systemen, die mij als ruimtelijk zwakbegaafde ver boven de pet gaan, is er zelfs een bepaalde spierwerking mogelijk waardoor het dier kan lopen, daarbij slechts aangedreven door de wind.
Het strandbeest behoeft geen eten of drinken.
Het is een beest zonder prooidieren en zonder vijanden.
Het jaagt of paart niet en lijkt geen angst of stress te kennen.
Kalmpjes en soepel loopt het over het strand, aangespoord door een minimaal behoorlijk briesje.
Terwijl de golven eindeloos omrollen en de zon uitbundig schijnt, hoor ik Theo boven het geruis van de branding uit geanimeerd vertellen over het creëren van nieuw leven, elektriciteitsbuizen, binaire systemen, kuddes, Spa-flessen, de schepping, beperkt energiegebruik, spieren, Darwin, zenuwcellen, wetenschap, kunst, evolutie, oriëntatievermogen, de heilige getallen, luchtdruk, propellerbeesten, wedstrijdjes hardlopen, loopmechaniek, rul zand, selectie, beveiliging van de kustlijn, voortplanting , zenuwstelsel, scharnieren, computersimulaties, genetische code, leugenaar, natuurkunde, overleven in een museum, 3D printing , Animaris Rhinoceros, reproductie, mobiliteit, grenzen, nieuwe levensvorm, functionaliteit, geraamte, heruitvinding van het wiel….
….en zoals dat wel vaker gebeurt aan de kust waaien mijn saaie gedachtes over dagelijkse beslommeringen langzaam weg met de wolken.
Voor me uit lopen twee animari rustig, maar schijnbaar doelgericht langs de branding en ik zie het helemaal voor me:
Onze mooie brede en relatief ongerepte stranden, bevolkt met kuddes animari die kalmpjes langs de vloedlijn lopen.
De gelige beesten, die zo mooi kleuren bij het strand met hun sierlijk wapperende vleugels.
Eindeloos lopen ze zo door, zonder herrie te maken, of ruzie, of rommel….
Alleen….wie zorgt ervoor dat de wind op tijd draait, zodat ze ook weer terug kunnen lopen?
Hopelijk zal Theo daar ter zijner tijd iets op verzinnen.
Maar ik dwaal af….
Houd je van beesten? Van strand? Van Kunst…of van wetenschap….
Vergeet dan vooral mijn verhaal.
Onthoud de naam Theo Jansen en ga een keer kijken naar dit unieke fenomeen Strandbeest!
(Behalve in Taiwan, Argentinië, Australië en Japan gelukkig ook gewoon in Nederland te zien)
www.roeselien.nl 
ja geef mij toch maar levende wezens .maar ik kan mij ook voorstellen dat als je erbij betrokken ben het je meer doet.
Roeselien zou eerder denken aan Oerol op Terschelling als je beest tegen kwam . Heel wonderlijk en knap gemaakt . Hier zullen heel wat uurtjes huisvlijt in zitten.
gr Frans
Wat een genietblog! Dank je wel.
Ik leg liever op strand!:-) Als jij het maar naar je zin hebt.. Wel knap gedaan.
Peter
Hoi Roeselien,
Ik kom pas laat even langs om naar je strandbeesten te kijken, want de afgelopen dagen was ik zelf even zelf even strandbeest 😉 Hoe heerlijk!
Leuke serie, verrassend om eens heel wat anders te zien, vernunftig gemaakt deze beesten, lijkt me prachtig om die over het strand te zien lopen.
Hoop voor je dat je vorige week die andere beesten nog gezien hebt.
groetjes
Loes